Kris Defoort

Kris Defoort (°1959) is een jazzmuzikant en –componist. Hij studeerde blokfluit en oude muziek aan het Conservatorium van Antwerpen en volgde jazzpiano, compositie en vrije improvisatie aan het Conservatorium van Luik.

Tussen 1987 en 1990 woonde Kris Defoort in New York, de bakermat van de jazz. Hij volgde er masterclasses met Fred Hersh, David Berger en Paul Bley, maar was vooral actief als jazzpianist. Hij speelde met de Lionel Hampton Big Band (guest Dizzy Gillespie), Jack de Johnette, Adam Nussbaum, Reggie Workman, Mike Formanek, Barry Altschul, Vince Herring, Judy Niemack, Tito Puento, Lee Konitz, Hannibal Peterson, en vele anderen.

Terug in België zette Kris Defoort zijn muzikale weg verder: als componist, improviserend pianist en groepsleider van het sextet KD's Basement Party, zijn trio KD's Decade, Octurn, Dreamtime en Sound Plaza (met Mark Turner, Jim Black en Nicolas Thys). Er werden verschillende van zijn projecten op cd uitgebracht. Hij werkte ook samen met verschillende performers en gezelschappen uit de hedendaagse jazz scene (Jim Black, Mark Turner, AKA Moon, Vegetable Beauty, Garrett List, Paul Rodgers, Han Benninck…).

Sinds 1998 is Kris Defoort componist in residentie bij LOD muziektheater. Hij creëerde er de dansvoorstelling Passages (2001) die vertoond werd op verschillende befaamde Europese festivals (Festival d’Avignon, Salzburg, Charleroi Danse…). Eind 2001 componeerde hij de opera The Woman Who Walked into Doors, gebaseerd op het gelijknamige boek van Roddy Doyle. Deze opera, geregisseerd door Guy Cassiers, maakte een indrukwekkende tournee doorheen Europa en werd lovend ontvangen.

In 2002 schreef Kris Defoort Conversations with the Past. In hetzelfde jaar verscheen Sound Plaza, in samenwerking met saxofonist Mark Turner, bassist Nic Thys en drummer Jim Black. Eind 2003 creëerde hij zijn Stringquartet n°1 samen met ConVerSations/ConSerVations, een project gebaseerd op renaissancemuziek. Samen met de sopraan Claron McFadden, Dreamtime en het Danelkwartet zocht hij opnieuw naar een synthese tussen klassiek en jazz.

Tijdens het seizoen 2006‐2007 was hij ‘artist in residence’ in het Paleis voor Schone Kunsten (BOZAR), waar hij in al zijn facetten werd getoond: als improviserend jazzpianist én als componist. In opdracht van de Koningin Elizabeth wedstrijd 2007 componeerde Kris Defoort het opgelegde werk voor pianosolo: Dedicatio 6; Treasure of Emotions (to Keith Jarrett). In 2009 ging zijn tweede opera House of the Sleeping Beauties (LOD, Toneelhuis, De Munt), geregisseerd door Guy Cassiers, in wereldpremière.

In 2010 maakte hij voor LOD The Brodsky Concerts, waarbij hij samen met acteur Dirk Roofthooft op de scene staat. In 2012 ging An Old Monk (LOD) in première, het resultaat van een lang uitgestelde samenwerking tussen Kris Defoort en Josse De Pauw. Kris Defoort componeerde de muziek geïnspireerd op het werk van Thelonious Monk. In 2017 werkte Josse De Pauw aan zijn trilogie, waarvan Kris Defoort de muziek voor het deel De Mensheid componeerde. In oktober 2019 ging a concert called landscape, een samenwerking met Josse De Pauw en het Kris Defoort Trio, in première. Voor Bijloke Wonderland creëerde hij samen met Josse De Pauw en geluidskunstenaar Céline Bernard Leviathan.

Samen met librettist Peter van Kraaij, dirigent Kwamé Ryan en regisseur Ted Huffman componeerde Kris Defoort The Time Of Our Singing. Deze opera ging in première op 14 september 2021 in De Munt, Brussel.