Open brief van LOD
Beste publiek,
Op onze website en in LOD-magazine #2 vind je een open brief van Benjamin Abel Meirhaeghe. Hij is een van de vele artiesten die momenteel bang afwacht of de recente beslissing van de Vlaamse Regering om de projectsubsidies met maar liefst 60 % terug te schroeven, ook op hem van toepassing zal zijn. Benjamin geldt weliswaar als een van de meest veelbelovende talenten van het moment, maar in de kunstensector, die sowieso al te maken kreeg met opeenvolgende besparingen, zijn er nu helemaal geen zekerheden meer.
Of toch. De zekerheid dat de kunstensector bevolkt wordt door dromers en vechters, blijft overeind. Dat zie je aan de brief van Benjamin, die de hoop en vechtlust uitstraalt van een kunstenaar die in zijn werk gelooft. Maar dat zag je ook al aan de protesten in het najaar, aan de talloze opiniestukken, aan de oneindige stroom steunbetuigingen uit binnen- en vooral ook buitenland, aan de acties op sociale media en aan de niet aflatende stroom foto’s van het publiek dat haar steun betuigde aan onze sector.
De herfst van 2019 was extreem kil en ongelooflijk hartverwarmend.
Daarmee zijn onze zorgen niet verdwenen. Het kunstenlandschap is een ecosysteem dat de afgelopen decennia zorgvuldig opgebouwd werd. LOD muziektheater maakt deel uit van die evolutie. Dertig jaar geleden richtte Hans Bruneel de organisatie op. Lunch Op Donderdag was de realisatie van een gekoesterde droom, het begon kleinschalig, met beperkte middelen en medewerkers die grotendeels vrijwillig werkten. De organisatie groeide en professionaliseerde jaar na jaar, er werden altijd meer eigen inkomsten gerealiseerd, LOD zette zich op de selecte kaart van kwalitatieve, internationaal opererende muziektheaterorganisaties.
LOD werd, kortom, een van de vele succesverhalen die ons Vlaamse kunstenlandschap zo bekend maakt. Zoals er zovelen zijn, elk met hun eigen verhaal, dat ze geschreven hebben dankzij het gelaagde ecosysteem dat ons kunstenlandschap is. Al die schakels maken dat ons kunstenlandschap zonder meer tot de absolute wereldtop behoort. Net daarom kregen we (ook bij LOD) de afgelopen weken talloze reacties van partners en programmatoren uit heel Europa en daarbuiten. De teneur van die reacties is eenduidig:
“Dit kan toch niet waar zijn”.
We hopen vurig met hen mee. Het is moeilijk te geloven dat een Vlaamse regering, van welke strekking ze ook is, haar kunstenlandschap zodanig verregaand verknipt dat het vleugellam gemaakt wordt. Daar zullen wij ons, liefst samen met jullie, ons publiek, tegen blijven verzetten. En samen met Benjamin Abel Meirhaeghe en met hem vele andere jonge en minder jonge kunstenaars, van allerlei soorten en pluimages, maten en gewichten, beginnend en gearriveerd, de tradities explorerend of juist wild molenwiekend met hun nieuwe artistieke manifesten door de Vlaamse canon.
Dat is waar we voor staan, en waar we voor zullen blijven vechten.